Meine sehr verehrten Damen und Herren,
Feierlichkeiten zu einem 100. Jubiläum bieten, jenseits der Freude, hauptsächlich Anlass zu einem Rückblick. Hierfür sind die Mitglieder der Deutsch-griechischen Gesellschaft Hamburg, der am längsten aktiven deutsch-griechischen Gesellschaft, viel geeigneter als jeder Andere sonst.
Ich glaube nicht, dass ihre Gründung nur zufällig in Hamburg, dieser Stadt der offenen Horizonte mit einer langen demokratischen und nautischen Tradition, stattfand. Es ist nachvollziehbar, dass die Begriffe Demokratie und freier Handel, die tief im griechischen Selbstverständnis verwurzelt sind, genau hier auf fruchtbaren Boden fielen. Der Seehandel, den Griechen bereits bekannt, noch bevor sie das Rad als Fortbewegungsmittel entdeckten, fördert den Austausch und das gegenseitige Kennenlernen, bringt die Völker näher zueinander.
Ebenfalls nicht zufällig ist die Tatsache, dass die Gründung dieser ersten deutsch-griechischen Gesellschaft im Jahr 1918 stattfand, einem Jahr großer Erschütterungen und Umbrüche. Vor 100 Jahren gehörte Griechenland zu den Siegern des damaligen Großen Krieges, Deutschland war die große Besiegte, die aber gerade den Weg öffnete für die eigene parlamentarische, demokratische Emanzipation.
Unter solch turbulenten, progressiven Konditionen fanden Griechen und Deutsche zueinander, machten die Elemente aus, die sie verbanden, und beschlossen, zur Förderung gemeinsamer hehrer Ziele zusammenzuarbeiten. Ihr Zustandekommen ist eine Hinterlassenschaft, die uns immer wieder bestätigt, dass auch in den schwierigsten Zeiten der bewegten Geschichte unserer beider Völker, immer wieder Menschen zusammengefunden haben, die uneigennützig ihren Wunsch nach gleichberechtigten und fruchtbaren griechisch-deutschen Beziehungen zum Ausdruck brachten. Die heutigen Mitglieder, die diesen Gründungsgedanken der Hamburger Gesellschaft fortsetzen, bestätigen auch 100 Jahre später, dass dieser Wunsch unverdrossen weiterbesteht. Ihr Beitrag ist unschätzbar zur Bewusstwerdung eines gemeinsamen europäischen Schicksals, das uns verbindet. Es lohnt sich für ein Europa zu kämpfen, in welchem die Mitgliedschaft Einzelner nicht als Belastung für die Anderen erachtet wird. Für ein Europa, in dem die Stärke der sogenannten Großen nicht durch die Schwäche der sogenannten Kleinen bestimmt ist.
Darüberhinaus mag sich beim Aufbau der europäischen Integration ein steter Erfahrungsaustausch und die kontinuierliche Erweiterung des Horizontes zwischen Griechen und Deutschen, selbst beladen mit der schweren Fracht der jeweiligen Geschichte, nicht lediglich als wertvoll, sondern schlicht als notwendig erweisen. Meine besten Wünsche für die nächsten einhundert Jahre!
Th. Daskarolis
Η Α. Ε. ο Πρέσβυς της Ελλάδος
Δεν είναι τυχαίο, ότι η αρχαιότερη Γερμανοελληνική Εταιρεία ιδρύθηκε στο Αμβούργο, την πόλη των ανοιχτών οριζόντων με την μακρόχρονη δημοκρατική και ναυτική παράδοση. Εύκολα γίνεται κατανοητό, γιατί οι όροι δημοκρατία και ελεύθερο εμπόριο, που είναι βαθια ριζωμένοι στο ελληνικό υποσυνείδητο, βρήκαν εδώ πρόσφορο έδαφος. Το θαλάσσιο εμπόριο, που οι Έλληνες γνώριζαν ήδη πολύ καλά, πριν ακόμη ανακαλύψουν τον τροχό σαν μέσο μετακίνησης, είναι γνωστό ότι προάγει τις ανταλλαγές και την αμοιβαία γνωριμία καθώς και την προσέγγιση μεταξύ των λαών.
Δεν ειναι τυχαίο το γεγονός, ότι η ίδρυση αυτής της πρώτης Γερμανοελληνικής Εταιρείας πραγματοποιήθηκε το 1918, έτος μεγάλων ανατροπών και ανακατατάξεων. Πριν από 100 χρόνια η Ελλάδα ανήκε στους νικητές του μεγάλου πολέμου, ενώ η Γερμανία ήταν η μεγάλη ηττημένη, που όμως αγωνιζόταν να πορευθεί προς την δική της κοινοβουλευτική δημοκρατική χειραφέτηση.
Μέσα σε αυτό το προοδευτικό περιβάλλον Έλληνες και Γερμανοί προσέγγισαν ο ενας τον αλλο, εντόπισαν εκείνα τα στοιχεία που τους ένωναν και αποφάσισαν να συνεργαστούν, με σκοπό να προωθήσουν κοινούς υψηλούς στόχους. Η δράση αυτή αποτελεί κληρονομιά, η οποία μας επιβεβαιώνει κάθε τόσο, ότι ακόμη και στις δυσκολότερες στιγμές της ταραχώδους ιστορίας των δύο λαών μας, βρίσκονταν άνθρωποι, οι οποίοι με ανιδιοτέλεια εξέφραζαν την επιθυμία να προωθήσουν ισότιμες και εποικοδομητικές ελληνογερμανικές σχέσεις.
Τα σημερινά μέλη της Εταιρείας του Αμβούργου, τα οποία συνεχίζουν να στηρίζουν αυτή την ιδρυτική κεντρική ιδέα, επιβεβαιώνουν ακόμη και μετά την παρέλευση εκατό χρόνων, ότι αυτή η επιθυμία συνεχίζει να υφίσταται αμείωτη. Η συνεισφορά τους έχει ανεκτίμητη αξία για την προώθηση της συνείδησης του κοινού ευρωπαϊκού πεπρωμένου που μας ενώνει. Εκτός τούτου, στην πορεία οικοδόμησης της ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης, η συνεχής ανταλλαγή εμπειριών και η απρόσκοπτη διεύρυνση των οριζόντων μεταξύ Ελλήνων και Γερμανών – ακόμα και φορτωμένος ο καθένας με το βαρύ φορτίο της δικής του ιστορίας – μπορεί να αποδειχθεί όχι απλά πολύτιμη, αλλά και απαραίτητη.
Με τις θερμότερες ευχές μου για τα επόμενα εκατό χρόνια!
Θεόδωρος Δασκαρόλης
Πρέσβυς της Ελληνικής Δημοκρατίας
στη Γερμανία